Ogrody tematyczne

dr inż. Marta Weber-Siwirska, adiunkt w Instytucie Architektury Krajobrazu Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu; członek Stowarzyszenia Ogrodów Dolnośląskich; założyciel polskiego stowarzyszenia dachów zielonych oraz stowarzyszenia polskich architektów krajobrazu:

Klasyczne ogrody francuskie, włoskie czy angielskie najlepiej zakładać przy okazji rewaloryzacji historycznych założeń pałacowo-parkowych. Należy pamiętać, że kiedy powstawały pierwsze ogrody dekoracyjne, aktywny wypoczynek stanowiły głównie polowania, dlatego w założeniach tych nie wyznaczano przestrzeni na rekreację w dzisiejszym znaczeniu. Mimo to pozwalały one np. na relaks na polanie ogrodu angielskiego, zabawę w labiryntach ogrodów francuskich lub medytację w ogrodach Dalekiego Wschodu.

Ogrody tematyczne powinny korespondować z architekturą rezydencji, której towarzyszą. Ogrody Dalekiego Wschodu dodatkowo zawierają w sobie elementy filozofii danej kultury. Dla Europejczyka nie zawsze jest to łatwe do zrozumienia. W efekcie, często w ogrodach stylizowanych na azjatyckie, stosuje się niewłaściwe materiały, błędne rozmieszczenie roślin czy elementów małej architektury. Ponadto ogrody chińskie nagminnie mylone są z japońskimi.

Współczesne ogrody przydomowe nie posiadają aż takich rozmiarów, aby możliwe było wygospodarowanie przestrzeni do celów typowo rekreacyjnych, przy jednoczesnym zachowaniu stylowego charakteru założenia. Optymalnym rozwiązaniem wydaje się zatem zrealizowanie ogrodu współczesnego z wyraźnie podkreślonymi elementami klasycznymi.

Prywatna przestrzeń musi przede wszystkim spełniać wymogi jej głównego użytkownika, zarówno pod względem estetycznym, jak i praktycznym. Warto sobie pozwolić na łączenie elementów różnych tematycznie. Trzeba jednak zachować ostrożność, ponieważ taki ogród można łatwo „przeładować” i wykreować męczącą przestrzeń o znamionach kiczu.