Wiejskie ogrody

prof. Jan Rylke, artysta malarz, performer, specjalista w dziedzinie sztuki ogrodowej. kierownik Samodzielnego Zakładu Sztuki Krajobrazu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

W Europie Zachodniej bogaci mieszczanie mieszkali w mieście, biedota zaś na wsi. W Polsce sytuacja była odwrotna. Rezydencje polskich fabrykantów znajdowały się na prowincji i zazwyczaj otoczone były zespołem ogrodowo-parkowym. W jego skład wchodził nie tylko park, ale też sad z ogrodem i warzywnikiem, zaspokajającymi potrzeby właściciela. Często w ogrodzie budowano oranżerię, a regułą były budynki stricte gospodarcze, takie jak ładownie, chłodnie czy gorzelnie. Ogród typu fabrykanckiego był więc, w ówczesnych czasach, przedłużeniem domu. Współcześnie ogrody są miejscami, w które przede wszystkim inwestuje się pieniądze. Na mocno rozwiniętym rynku amerykańskim nawet stosunkowo niewielki ogród potrafi osiągnąć koszt kilku milionów dolarów.

Dawna koncepcja ogrodu fabrykanckiego przekształcona została współcześnie w ideę ogrodu wiejskiego, a więc miejsca, które stylem nawiązuje do sielskiej wsi. W miejscu tym kultywowane są pewne tradycje ogrodnicze. Uważa się, że należy stosować w nim wyłącznie rodzime gatunki drzew albo rekonstruować dawne, zapomniane, gatunki kwiatów. Z ogrodem jest tak, jak z muzyką. Cały czas płynie. Niegdyś znane wszystkim formy, dzisiaj słuchane są przez nielicznych.

Ogrody cały czas ewoluują, zmienia się ich charakter, funkcja, przeznaczenie. Wychodzą nawet poza otoczenie domu, podporządkowując sobie przestrzeń publiczną, na przykład ulicę. Są bardzo „podobne” do współczesnego człowieka, który jest niezwykle aktywny, błyskawicznie przemieszcza się z miejsca na miejsce i znakomicie przystosowuje do stale zmieniających się warunków.