Wnętrze z klimatem

Dr inż arch. Justyna Borucka - pracownik Katedry Architektury Mieszkaniowej na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej.

Podróże nas inspirują, ale budzą też tęsknoty, które chętnie przenieślibyśmy do przestrzeni naszego codziennego życia. Warto to uczynić, bo jak mówi pisarz Martin Walser: Im więcej człowiekowi brakuje, tym piękniejsze może stać się to, co trzeba zmobilizować, ażeby znieść ten brak.

Pewne miejsca zwyczajnie lubimy. To te, w których czujemy odpowiedni klimat, intymność, wrażenie przestrzeni związane ze wspomnieniami, podróżami, przeszłością, historią, ale też z naturą, sztuką. Ten bardzo osobisty wewnętrzny świat możemy przemycić wsłuchując się we własne potrzeby, a jednocześnie stosując proste zabiegi w przestrzeni.

Najprościej jest wprowadzić do wnętrza pojedynczy przedmiot, pamiątkę z podróży, stary mebel, akcent historii, natury. Takie elementy podkreślają nasz osobisty związek z miejscem.

Detalem jest również materiał zastosowany we wnętrzu, jego rzeczywistość, która ma niepowtarzalny charakter, fakturę, zapach, tak jak naturalne i ciepłe drewno lub gładki i zarazem zimny kamień. Wykończenie domu może stać się więc subtelną sugestią natury, krajobrazu, ale też może mieć zakodowany ładunek naszych wspomnień, ze znanych miejsc i kultur. Opisane detale nie są więc tylko dekoracją, ale stają się elementem spójnym z przestrzenią. Kształtując ją wyrażają zmysłowe relacje z miejscem.

Pamiętajmy również, że architektura to nie tylko kształtująca przestrzeń materialność. To również pustka formy, powietrze, przestrzeń „pomiędzy”, zapachy i wibracje, jakie daje wnętrze. Praktyczny aspekt architektury staje się drugorzędny, a nasze sensualne postrzeganie przestrzeni nową wartością. Aby powrócić myślami do naszych wspomnień, wystarczy czasem tylko wrażenie zmysłowe otaczającego wnętrza – światło lub dźwięk, które dopełniają obraz. Bo jak twierdzi znany architekt Peter Zumthor: Dobra architektura winna człowieka przyjmować, pozwalać mu przeżywać i mieszkać.